Myślodsiewnia

Złoty

Zostałem poproszony aby reaktywować ten temat, bo był już on na starym forum. Tak więc piszcie o waszych najfajniejszych LSMowych wspomnieniach ^^

Nika .

Jednym ze śmieszniejszych wspomnień był przedostatni dzień. Zaczęło się od tego, że Kuba z Equitasu przyszedł i zaczął kropić wszystkich w moim pokoju [Martyna, Iza i Świr] wodą ze szklanki. A więc wzięłam i wylałam na niego pół butelki wody xdd. Potem on na mnie szklankę i tak się oblewaliśmy.
Potem dołączyli: Ruda, Złoty i Karol.
Przy okazji wylaliśmy na ścianę troch wody xD.
Wróciłam do pokoju zupełnie mokra ^^

Yuki

Ja sądzę, że każdy dzień w 213 był nową przygodą i mieliśmy świadomość że po wejściu tam nie wyjdziemy już tacy sami xD Ale najbardziej wspominam 'pokój życzeń' który trzeba była posprzątać w 30 minut. xD

Flu

Mi się w tym momencie nasuwa atak śmierciotuli w nocy.
Ja: "Biegnijmy za nim! To na pewno musi coś znaczyć, na pewno!"
Nela: "Nieee, przekonamy się rano, idziemy spać"

I oczywiście cowieczorne wyczekiwanie straszenia! :D

Złoty

A to i ja wrzucę coś od siebie: Ja wspominam te zasieki na 4 piętrze i 4osobową wartę do 1 nad ranem, oczywiście wszystko w ramach obrony przed dziedzicem.

Yuki

Ejwon Najlepszy

nie żeby wszyscy w pokoju mnie objeżdżali, jak mówiłam że tego nie będzie ;[ <wozi się milion>

Bezduszny

Również cowieczorne kursy linii B są warte zapamiętania ^^ Najlepszy był ten wieczór kiedy Iri i Yuki już spały i Ewa wysłała mi kubek. To było przed burzą, mega silny wiatr i bardzobardzobardzo bujało (obstawiam z 60 stopni) i potrzebne było ciągłe dodatkowe oświetlenie latarką, aby bezpiecznie przeprowadzić kubek przez zdradliwe meandry gzymsów i wystających cegieł. Dotarł jednakże bez uszczerbku : )

Sav

mmm ja chyba nigdy nie zapomnę segregacji kamyczków i żelków z Martą, Kasią i Ewą..
ani segregacji rasowej ze Złotym i pękania balooonów zębami.

albo tego, że za każdym razem, kiedy trzeba było gdzieś przechować jakieś wielkie krzaki (na szachy, na bieg, na wieczór magicznych fryzur itp.) to trafiały one do naszego pokoju a następnie wyłaziły z nich wszystkie mieszkające w lesie robaki, pająki, ćmy i inne nargle.. Potem ta cała fauna rozłaziła nam się po pokoju, pod szafkami zamieszkały szczypawki (dziewczyny, s z c z u p a k i! ^^) a na suficie ćmyy.

Ejwon Najlepszy

u nas też mieszkały, mimo braku krzaczorów : ((((((( to był dla mnie horror, bo nie cierpię ciem,a przy zamkniętych oknach nie było w ogóle powietrza do oddychania.
<a tak poza offtopem>
moim najpiękniejszym wspomnieniem jest własnie widok tych ogromnych gałęzi w pokoju matiego i świra, to było strasznie wzruszające :D

Sav

-.- ćmy są nawet ok, nie to co nargle, no ale.. ^^

albo ja jeszcze zapamiętam podróż mojego hello kotka przez: 200, 221, czwarte piętro.. i to, że miałam go na noc tylko trzy razy !

nie zapomnę też posiedzenia w 205, tuż po eliksirach.. tego klimatu i tej ekscytacji naszym planem :3

Bezia

Tak, tak, tak, taaak. Sav, podzielam Twoje zdanie całkowicie. KAMYCZKI, szczupaki i spółka były cudowne. Ale prawdziwa magia panowała w pokoju 205 (a potem w 200) kiedy wszyscy byli w jakby jakimś transie. ta atmosfera, te plany.... oh... to taaakie niesamowite i niepowtarzalne O.O

Ja jeszcze zaliczam do wspaniałych wspomnień BIEG NOCNY. On również był taki maaaagiczny, taki przepełniony emocjami i potterowskimi elementami...
Chciażby kiedy schodziłam w tych mrokach i głuchej ciszy po schodach, w szacie i z różdźką w ręku to bezwiednie wypowiadałam słowa 'Lumos' wyciągając rękę przed siebie. to wszystko było takie realne, takie niepowtarzalne, naprawdę czułam się jakby wypełniały mnie w tym momencie jakieś potężne, magiczne moce. Czułam się jak jakaś postać stworzona przez Rowling i wsadzona do tego cudownego świata.

Sav

z biegu najlepiej kojarzy mi się moment, gdy wraz z Kingą i psorem Piotrem siedzieliśmy na k2. psor Piotr był wtedy odpowiedzialny za jedyną latarkę przydzieloną do naszej stacji, no i wszystko fajnie, boimy się ale siedzimy razem więc dajemy radę i tralala, aż nagle psor P. zniknął.. w sensie odszedł sobie gdzieś w głąb lasu, a my z Kingą tam siedzimy i kwiczymy -.-
a potem było słychać szczekanie i jakieś powarkiwanie, które się tak jakby zbliżało, to też było groźne.
Ale co tam, widok zamku z tamtej perspektywy to jedna z najpiękniejszych rzeczy.. Wygląda to dokładnie jak Hogwart z perspektywy pierwszorocznych, płynących łodziami ^^ cudnie cudnie cudnie

popielaty

Nela